Ok het is nu maandagochtend 8 00u en ben bijna zover om te gaan werken. Puber 1 is de deur uit. Puber 2 zit nog in haar telefoon gedoken en hoort of ziet verder niets.
En ik mag zo mijn laatste werkweek gaan starten. Zucht!. Zo geen zin in. Altijd voordat ik vakantie heb is die laatste werkweek zo zwaar. Waar het aan ligt? Ik denk dat ik vele redenen kan bedenken. Een ervan is dat ik al mijn cliënten graag wil zien voor ik vakantie heb. Ik wil mijn administratie op orde hebben zodat iedere collega er zo alles uit kan halen. Daarnaast heb ik deze week les waardoor er een werkdag afvalt. Woensdag ben ik vrij maar nu staat er een audit in de ochtend gepland. Dus toch maar even werken. En natuurlijk weet ik ook wel dat niet alles kan. Dat ik "nee" kan zeggen. Maar dat is veel makkelijker dan gedaan. Want het voelt gewoon niet ok. Nou welkom in de wereld van ambulant werken. Waar ligt de grens tussen werk en privé. Wanneer stel je die grens, hoe verantwoordelijk voel je je etc. De lat hoog leggen dat kan ik. Ik zeg altijd dat ik goed presteer onder druk. Maar of dat zo gezond is is mijn vraag dan ook. Ik vind van niet.
Dat besef ik me altijd weer wanneer ik dus (bijna) vakantie heb. Maar hoe zou ik het anders kunnen doen. Ik heb er nog geen antwoord op. Herkennen jullie dit ook? Ik ga hem eens delen in mijn opleiding. Hopen op wat antwoorden.
Maar goed nog 5 dagen te gaan. En dan heb ik heerlijk vakantie en ga ik lekker verder aan de inrichting van mijn praktijk. Ik ga wat opruimen en verder heel veel niksen, genieten van 2 pubers thuis en allerlei kerstfilms kijken, lekker wandelen in de bossen of duinen. Weer een mooie route zoeken voor wandelcoaching. Want daar krijg ik allemaal energie van!
Reactie plaatsen
Reacties