Ok de lockdown is met 3 weken verlengd. De basisscholen blijven minstens tot 25 januari dicht. De middelbare scholen nog langer.
De afgelopen 2 weken was nog te overzien en te plannen met wat hulp. Maar nog 3 weken erbij pfff hoe dan? Dan zeggen mensen tegen je maar je mag toch gebruik maken van de nood opvang. Jazeker dat mag ik aangezien ik in de gehandicaptenzorg zorg werk. Maar ga maar eens tegen je 11 jarige dochter zeggen dat ze naar de opvang moet. Dat krijg ik helaas niet meer aan haar verkocht. Dus net als alle anderen proberen ik en mijn man alles in goede banen te leiden. Want ook de bouw gaat gewoon door (daar werkt mijn man) en bouwen, aansturen etc lukt niet vanuit thuis.
Wat ik zelf het vervelendste vind is dat ik in een spagaat sta. En dan met name gevoelsmatig. Ik heb mijn gezin waar ik graag voor wil zijn en ik heb mijn werk met daarbij mijn zorghart, verantwoordelijkheid en professie. Het gevoel hebben dat ik niet kan voldoen aan alles wat ik zo belangrijk vind. Het er zijn voor een ander en dan bedoel ik niet even snel daar naar binnen en dan snel even dat doen. Nee de tijd nemen voor de ander, luisteren en samen de dingen oppakken. Zowel thuis als op mijn werk.
Voor mijn gevoel ben ik nu halve bak bezig en dat voelt niet goed. Hoe dat te veranderen? Geen idee....
Misschien proberen de lat lager te leggen en accepteren dat het is zoals het is? Of meer om hulp vragen? Er over praten geeft me al wel eeb beter gevoel. Het gevoel dat ik er niet alleen voor sta, dat er meer zo tegenaan lopen. Nog een paar weken als het goed is. Ik ga duimen, jij ook?
Misschien hebben jullie nog wat tips of vind je het ook herkenbaar.
Reactie plaatsen
Reacties