Je bent rond de 30. Je hebt een super leuke partner, leuk huis, uitdagend werk, misschien al kinderen en mogelijk ook nog een hond. Anders gezegd je hebt het allemaal. Je gaat weekendjes weg, op stap, naar festivals, elk weekend zit vol, o ja en je moet ook nog liefst 2 keer in de week sporten. Je hebt een grote vriendengroep en daar wil je de contacten mee onderhouden, dus steek je daar ook je tijd in. En je kinderen wil je niet tekort doen dus ga je daar ook elk vrij moment je tijd in steken en ze animeren, of iets voor kopen. Misschien dat dan je schuldgevoel wat weg gaat.
Maar ergens knaagt het bij je. Het geeft je niet het gevoel waarnaar je op zoek bent. Je bent eigenlijk super moe, je voelt je opgejaagd of juist uitgeblust, je mist iets in je leven maar wat is het dan? Wil je dan toch een andere baan, eentje waar je dan net wat hogerop gaat. Net wat meer verdiend, uitgedaagd wordt. Of blijf je de baan behouden en begin je toch maar aan die leuke opleiding? Tegenover staat dan wel dat je meer uren moet werken of weg bent. Of toch een kindje erbij? Lukt dat allemaal wel? Is je partner wel diegene waar je je hele leven lang mee samen wilt blijven of zou die leuke collega van je niet een betere match zijn. Jullie kunnen zo goed praten namelijk.
En wat ik nu van de meeste dertigers hoor in de tijd van Corona; " Ik heb wel geleerd dat ik dat niet meer wil zoals ik alles deed voor de Corona."
Als je het gaat vergelijken met vroeger was er veel minder om te ondernemen en zagen we ook minder wat er om ons heen was. Wat allemaal kon, hoe anderen het deden. Als je kijkt op de social media's zie je alleen maar de mooie dingen. Iemand van je contacten heeft een nieuwe auto gepost, of zie je foto's van vakanties in verre landen, mensen die 3 maanden rond trekken, foto's van sportende dames lekker strak in het pak, leuke foto's van gezellige etentjes, borrels, dat leuke stel samen zo verliefd kijkend of lachend etc. We worden de hele dag geconfronteerd met hoe het bij anderen er aan toe gaat. En we kennen het gezegde; Het gras is altijd groener bij de buren. En natuurlijk wil jij ook heel groen gras. Maar wat we niet zien is dat de auto geleased is, dat die vakantie betekent dat mensen er elk dubbeltje voor omdraaien, dat de gezellige borrels erg leuk zijn maar dat men eigenlijk ook moe was en liever thuis was gebleven, dat dat leuke stel net voor de foto nog een woordenwisseling hebben gehad. Ga zo maar door. En natuurlijk wens je het de ander met alle liefde toe die leuke fijne dingen.
Door al deze berichten lijkt het alsof het "normaal" is om het allemaal maar te hebben, te doen of alleen maar rozengeur en maneschijn is bij een ander.
Maar was het vroeger dan niet veel simpeler toen er geen social media was?
Ja zeker dat was het. Je zag veel minder, de advertenties waren minder en er was minder te doen. Je had minder keuze, minder keuze is minder stress. Kijk al maar eens in de supermarkt hoeveel soorten chips er al ligt? En dan heb je van elk soort ook nog eens zoveel merken en prijzen. Toen bij ons de supermarkt opnieuw gebouwd werd en deze 2x zo groot is geworden ik voortaan 2x zo lang over mijn boodschappen deed. Omdat er nog meer producten waren en dus nog meer keuze en nog meer te vergelijken. Dit geldt ook met alle terrassen, kappers, winkels, pretparken, bioscopen, clubs, verenigingen, sportscholen etc etc. Dat geeft allemaal stress! We willen het allemaal en we willen het zo goed mogelijk en dat voor een scherpe prijs. Hoeveel tijd steek jij al in het uitzoeken van een product wat je wilt aanschaffen?
Het is niet voor niets dat men nu zegt; "Ik ga het na de Corona anders aanpakken."
Ook ik roep dat. Alleen waar ik bang voor ben is dat ik snel in mijn oude patroon verval. Patronen, wat je eigenlijk al zo'n beetje je hele leven doet en er dus ingesleten zijn verander je niet zomaar. Wat belangrijk is en je eerste stap wordt is het bewust worden van die patronen. Jouw gedrag en die situatie. Bijvoorbeeld wanneer ik een leeg weekend heb staan in mijn agenda, hier bewust bij stil te staan. Wil ik dat weekend wel opvullen of kan ik hem ook eens leeg laten staan. Eens een weekend niets. Ik zou zeggen probeer het. Of heb je meer nodig? Dan zet je er een groot kruis in. Afgelopen week zei ik tegen mijn kapster; "Zet die afspraak maar op 13.00u, dan weet ik zeker dat ik tenminste op tijd stop met werken."
En nu in de tijd met Corona besef ik me ook dat je niet veel nodig hebt om je goed te kunnen vermaken. Dat een weekend bank hangen ook heerlijk is, of eindelijk dat boek wat er al zo lang al naast je bed ligt eens uitlezen. In het begin voelde ik me echt heel onrustig. Ik wilde van alles ondernemen maar dat kon niet. Ik was verplicht om me er aan over te geven. En na dit te ervaren ben ik me rustiger gaan voelen en kan ik genieten van niets.
Ik ben heel benieuwd wat je van die lege ruimte vindt in je agenda. Wat doet dat met je, hoe ervaar je het, wat heb je gedaan?
Reactie plaatsen
Reacties